Rijstepap met rozenblaadjes

Zoete herinneringen: Rijstepap met rozenblaadjes

 November: in deze maand worden in vele kerken overledenen herdacht. Herinneringen aan lief en leed,  aan eenzaamheid en verdriet komen terug.
Herinneringen ook aan kleine liefdevolle gebaren: een bezoek, kaartje, briefje, telefoontje.

De roos is door haar doornen een beeld van het stille lijden, maar de kracht van de bloem als teken van liefde is sterker.
Daarom een recept voor een zoet toetje met rozenblaadjes.

Rozen
Rozen zijn reeds geliefd in het land van de Bijbel, bij Grieken en Romeinen. De roos was de bloem van Venus en Aphrodite, de godinnen van de liefde. In de christelijke traditie werd de bloem een verwijzing naar Maria: haar onvoorwaardelijke liefde voor haar zoon, met pijn in haar hart door het lijden heen. Liefde in geloof en vertrouwen, hoop die zichtbaar wordt in gebaren, daden en woorden van liefde.

Geurende rozen roepen zoete herinneringen op.
Onder meer In Bulgarije worden dergelijke geurige rozen gekweekt. Ze zijn bestemd voor rozenolie en parfum.
Je kunt de rozenblaadjes van geurige rozen zelf drogen, maar ook in Turkse -of  natuurwinkels zijn blaadjes of knopjes te koop.

Rijstepap.. een herinnering  aan vroeger. Dat in de toekomst rozen ons blijven inspireren tot woorden en daden van liefde.. voor anderen, je omgeving.

 

Ingrediënten
voor 8 personen

1 l melk
4 eetlepels  rozenblaadjes  of knopjes
2 kaneelstokjes
1 citroen (bio),
150 g suiker
200 g pap/dessert-rijst
eventueel 200 ml (slag) room
2 klontjes boter

 

Bereiden

Snijd dunne schilletjes van de citroen. Laat de melk met rozenblaadjes, citroenschillen en kaneelstokjes  ca. 5 minuten koken en ca. 20 minuten trekken .
Zeef de naar rozen smakende melk.

Breng de gezeefde melk opnieuw aan de kook en voeg de pap-of dessert-rijst en suiker toe. Volg de instructies van het pak. Met meer melk wordt de pap dunner. Voeg op het laatst boter en eventueel room toe.

 

 

Bron:  naar een recept van  Vanessa van Koppen in:
‘De rijke wereld  van Kloosterkruiden’, Kok, 2016
Tekst en foto’s: Tini Brugge

 

 

 

Dit bericht is geplaatst in Gedachtenis, Herfst, Nagerechten met de tags , . Bookmark de permalink.